เมื่อวันศุกร์ที่แล้ว ขึ้น BTS หลังจากเลิกทำงานกลับหอ เหลือบไปเห็นคนอยู่กลุ่มนึงครับ ซึ่งภาพนี้ทำให้ผมรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที นั่นก็คือ กลุ่มชายประมาณ 10 กว่าคน ยืนกันเป็นกลุ่ม ใส่เสื้อทีมชาติไทย พร้อมธง แตร ป้าย ผ้าพันคอ เสมือนว่าไปเชียร์ทีมชาติไทยมาครับ
แน่นอน เมื่อวันศุกร์เป็นแมตช์ Testimonial ของ ตะวัน ศรีปาน ซึ่งเป็นการพบกันระหว่างทีมชาติไทย และทีมชาตินิวซีแลนด์ เห็นอย่างนี้ เกิดความรู้สึกอยากไปสัมผัสบรรยากาศการเชียร์ที่ราชมังคลาสักครั้งนึง
บรรยากาศการเข้าไปเชียร์ฟุตบอลในสนามแมตช์ทางการ ก็เคยเข้าไปดูอยู่ 1 แมตช์ เป็นแมตช์เมื่อปี 51 การพบกันระหว่างทีมจังหวัดนครราชมังคลา VS ทีมจังหวัดสงขลา ในฟุตบอลดิวิชั่น 2 ของไทย มันสัมผัสถึงแฟนบอลท้องถิ่น ผมชื่นชมแฟนบอลจากจังหวัดสงขลา ที่ขนทีมมาเชียร์ถึงสนามซีเกมส์ จังหวัดนครราชสีมา
ได้ไปพุดคุยกับทางแฟนบอลเหมือนกัน เค้าก็บอกว่า ไปทุกที่ ไปให้กำลังใจที่ทีมแข่ง น่าชื่นชมจริงๆ
มีสิ่งหนึ่งที่อยากให้แฟนบอลของไทยปรับปรุงคือ การใช้อารมณ์ในการแสดงออก ถ้า กบว. ไปเห็น หรือไปฟังเข้า คงต้องมี Censor กันบ้างหล่ะครับ อารมณ์ค่อนข้างเดือดกันเลยทีเดียว
บางสโมสรก็จะมีเพลงเชียร์เป็นของตัวเอง เริ่มเข้าใกล้ ลีกอาชีพเข้าไปทุกที
ประเทศญี่ปุ่น ถึงจะเป็นประเทศในเอเชีย แต่ J-League แข็งแรงมาก เพราะอะไร? นั่นก็คือการประชาสัมพันธ์ การดูฟุตบอลที่นั่นเป็นเหมือนกิจกรรมในครอบครัว ทีมท้องถิ่นได้รับการสนับสนุนจากคนในท้องถิ่นนั้น มันก็จะส่งผลถึงทีมชาติด้วย ทุกอย่างเริ่มต้นด้วยสิ่งเล็กๆ เท่านั้น
เห็นอย่างนี้แล้ว คงต้องสนับสนุนฟุตบอลไทยกันหน่อย คิดว่าไม่นานคงได้ติดสอยห้อยตามไปเชียร์ที่โรงเรียนอัสสัมชัญศรีราชา ในนามของ ชลบุรี F.C. แฟนคลับแน่นอน อิอิ
